عطار نیشابوری

عطار نیشابوری
شیخ فریدالدین عطار نیشابوری عارف، شاعر، طبیب و دانشمند بزرگ و فخر ایرانیان در قرن 6 و 7 می زیست .نام او «محمّد»، لقبش «فرید الدّین» و کنیه‌اش «ابوحامد» بود و در شعرهایش بیشتر عطّار و گاهی نیز فرید تخلص کرده‌است. نام پدر عطّار ابراهیم (با کنیهٔ ابوبکر) و نام مادرش رابعه بود. پدرش از اهالی زروند کدکن(شهری تاریخی با قدمتی هزارساله درصد وسی کیلومتری جنوب مشهد مقدس و65کیلومتری شمال غربی شهرستان تربت حیدریه) در اطراف نیشابور خراسان بود. فرید الدّین در سال ۵۱۳ هجری در نیشابور متولد شد، و در سال ۵۴۸ به علّت حمله قوم مغول مانند بسیاری از اهالی نیشابور به شهر شادیاخ مهاجرت کرد. وی با ثروتی که همراه داشته داروخانه‌ای را در آن شهر بنا نهاد که در آن بیماران را معالجه می‌کرد و در همان محل تعلیمات طبابت، داروسازی و عرفان را از شیخ مجدالدّین بغدادی فرا گرفت.وی در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌است درباره به پشت پازدن عطار به اموال دنیوی و راه زهد، گوشه گیری و تقوی را پیش گرفتن وی حکایات زیادی گفته شده‌است. ولی چیزی که معلوم است این است که عطار پس از این قضیه مرید شیخ رکن الدین اکاف نیشابوری می‌گردد و تا پایان عمر (حدود ۷۰ سال) با بسیاری از عارفان زمان خویش همصحبت گشته و به گردآوری حکایات صوفیه و اهل سلوک پرداخته‌است. و بنا بر روایتی وی بیش از ۱۸۰ اثر مختلف به جای گذاشته که حدود ۴۰ عدد از آنان به شعر و مابقی نثر است. عطار در سال ۶۱۸ یا ۶۱۹ و یا ۶۲۶ در حملهٔ مغولان کشته شد.00
شاپرک | شنبه 9 تير 1386
لطفا جهت ارائه نظر وارد شوید
دسته بندیسایر ویژگیهای فرهنگیخراسان رضوی
واژه کلیدیعطارنیشابوری
شاپرک اعتضادیعضویت از شنبه 12 خرداد 1386
آخرین پست ها