عشایر آذربایجان غربی

استان‌ آذربایجان‌ غربی‌ جلوه‌های‌ روستایی‌ و عشایری‌ ویژه‌ای‌ دارد كه‌ در نوع‌ خود واجد ارزش‌های‌ ایرانگردی‌هستند. روستاهای‌ مراكان‌، بند، سیه‌ چشمه‌،...

محمد ارجمندیسه‌شنبه 9 مرداد 1386 | 17 سال پیشاستان‌ آذربایجان‌ غربی‌ جلوه‌های‌ روستایی‌ و عشایری‌ ویژه‌ای‌ دارد كه‌ در نوع‌ خود واجد ارزش‌های‌ ایرانگردی‌هستند. روستاهای‌ مراكان‌، بند، سیه‌ چشمه‌، خوشاكو، سهولان‌، عیسی‌ كندی‌ و... از طبیعت‌ و حیات‌ وحشی‌استثتایی‌ برخوردارند و روستاهای‌ چنقرالو، تمتنان‌، قره‌ كلیسا، قطور، چالدران‌ و... با آثار تاریخی‌ دوران‌ مختلف‌یادآور حوادث‌ تاریخی‌ و بیانگر جلوه‌های‌ تاریخ‌ گذشته‌ منطقه‌ هستند. در اطراف‌ شهرستان‌ ماكو، عشایر ایل‌ جلالی‌ استقرار دارند. این‌ ایل‌ به‌ دو تیره‌ بنام‌های‌ «میلان‌» و «قزلباش‌»تقسیم‌ می‌شود. كل‌ ایل‌ جلالی‌ 75 رسته‌ است‌ كه‌ از این‌ تعداد 29 رسته‌ كوچرواند. كوچ‌ به‌ دو صورت‌ انجام‌می‌گیرد: كوچ‌ افقی‌ كه‌ توام‌ به‌ جابجایی‌ دائمی‌ و اتراق‌ در نواحی‌ دشت‌ است‌ و كوچ‌ عمودی‌ كه‌ در ارتفاعات‌زاگرس‌ صورت‌ می‌گیرد. عشایر از نیمه‌ اردیبهشت‌ هر سال‌ راهی‌ ییلاق‌ می‌شوند، از اوایل‌ خرداد تا اواخر مردادماه‌ در منطقه‌ ییلاقی‌ اتراق‌ می‌كنند و سپس‌ شهریور ماه‌ راهی‌ قشلاق‌ می‌شوند. عشایر شهرستان‌ پیرانشهر در سه‌ایل‌ بنام‌های‌ «مامش‌»، «منگور» و «پیران‌» متمركزند. این‌ ایلات‌ به‌ 170 تیره‌ تقسیم‌ می‌شوند و كرد زبان‌ هستند.افراد این‌ تیره‌ها در 50 روستا اسكان‌ یافته‌اند. كوچ‌ این‌ عشایر بصورتی‌ كه‌ تمامی‌ افراد ایل‌ از محل‌ قشلاق‌ دورشوند و در ییلاق‌ اتراق‌ كنند بندرت‌ دیده‌ می‌شود. نحوه‌ جابجایی‌ بصورت‌ كوچ‌ عمودی‌ است‌ كه‌ 105 تیره‌، رمه‌را بصورت‌ عمودی‌ به‌ چرا می‌برند و 65 تیره‌ نیز رمه‌ را بصورت‌ افقی‌ به‌ چرا می‌برند. كوچ‌ افقی‌ عمدتاً در دامنه‌ ودشت‌ صورت‌ می‌گیرد . مطلب و عكس از سی دی ایران كهنتر از تاریخ ۱۳۸۵ نشر ایرانگردان دسته‌بندیویژگیهای مردم نگاریکلید‌واژهعشایرآذربایجانغربی16498 بازدید