کرمانشاه سرزمین انواع گویش‌ها و لهجه‌ها

کرمانشاه سرزمین انواع گویش‌ها و لهجه‌ها
استان تاریخی کرمانشاهان سرزمین انواع گویش‌ها و لهجه‌ها است. استانی که گویش‌ها و لهجه‌های مناطق مختلف آن مانند طبیعت هزار رنگش است. به اعتقاد صاحب‌نظران شاید کمتر استانی به اندازه استان کرمانشاه از لحاظ تنوع قوم‌ها، قبیله‌ها، فرقه‌ها و مذاهب مختلف برخودار باشد و هر یک از این گروه‌ها نیز به لهجه‌ها و گویش‌های شیرین خود تکلم می‌کنند. در استان کرمانشاه با توجه به قدمت و غنای تاریخی این استان ‪ده‌ها ‬گونه و گویش محلی وجود دارد. جاف جوانرود، سورانی، پاوه‌ای، ژاو رودی، لهونی، بالاجوبی، کلهری، لکی، فارسی کرمانشاهی، اورامی، گوران، لری و لکی را از رایج‌ترین گونه‌های گویشی در استان کرمانشاه است. همچنین زبان‌های ترکی سنقری و عربی هم در بعضی مناطق تکلم می‌شود. گویش‌های مختلفی که در استان کرمانشاه رواج دارد ریشه در زبان کردی به عنوان زبان‌نژاد یا قوم کرد دارد. زبان کردی دارای چهار شاخه اصلی است و ‪60 گونه گویشی را در بر می‌گیرد. چهار شاخه اصلی زبان کردی شامل کرمانج جنوب، کرمانج شمال، کردی کرمانشاهی و اورامی و گوران است که هر یک گویش‌های خاصی را شامل می‌شود. کرمانج جنوب در ایل‌جاف در کرمانشاه رایج است. کردی کرمانشاهی است که خاص قبایل، ایلات و عشایر استان کرمانشاه و ایلام است. این شاخه از زبان کردی دارای گویش معیار است و آن کردی کلهری است. گویش اکثریت مردم کرمانشاه کردی کلهری است و در کنار آن فارسی کرمانشاهی نیز که اختلاطی از کردی کلهر با زبان فارسی است از ‪200 ‬سال پیش در این استان رایج شده است. شاخه چهارم زبان کردی اورامی و گوران است که در منطقه اورامانات کرمانشاه رایج است. تمام اشعار سروده شده به زبان کردی تاکنون به این گویش سروده شده است. در چند سال اخیر نیز گویش‌وران دانش آموخته گویش کلهر شروع به سرودن شعر در این گویش کرده‌اند. در میان این گویش‌ها کردی کلهری بیشترین گویش‌ور را در استان دارد و لری محدودترین گویش در استان کرمانشاه است. آنچه امروز ملموس است گویش‌های محلی به واسطه مسایلی در حال از بین رفتن است؛ دور شدن مردم گویش‌ور از خاستگاه اولیه خود یعنی زیست بوم و قرار گرفتن در بخش‌ها و شهرهای جدید، تداخل فرهنگ‌ها و گویش‌ها و زبان‌های گوناگون، گوناگونی اقلیم‌ها و جغرافیای شهرها و روستاها، مهاجرت، سوادآموزی و دور شدن از گویش مادری از جمله دلایل است. با تشکیل حکومت قاجار در ایران و شکل گیری سازمان‌های اداری و حکومتی در آن زمان و وجود عمارت‌های حکومتی نوادگان آن‌ها در نقاط مختلف کشور و رسمی بودن زبان فارسی و سخن گفتن باسوادان (کارمندان و طیف حاکم) به زبان فارسی و عدم آشنایی آنان با زبان‌های محلی، کافی بود تا مردم برای ارتباط برقرار کردن با آنان به زبان فارسی نیاز پیدا کنند با توجه ‌به ‌وجود قشر بازاری و بی‌سواد در میان مردم و عدم آشنایی آنان با زبان فارسی در بیشتر اوقات آنان با مشکل پائین بودن دایره‌ واژگان فارسی روبه‌رو می‌شدند و برای جبران آن واژگانی از زبان کردی را در سخن خود می آوردند بدین‌گونه ‌شخص دیگری این واژه ‌را از یکی می‌شنید و به ‌گمان آنکه ‌واژه‌ای فارسی است آن‌ را در مکالمات خود به‌ کار می‌برد و بدین گونه‌ در میان مردم کرمانشاه زبان فارسی رایج شد گونه‌ای فارسی که واژگان کردی موجود در آن کم نیست. (از : میراث آریا / chtn.irز.ر | يكشنبه 13 شهريور 13901607 بازدید