نقش کهن و زیبای یک بانوی اسب سوار

این نقش گواه بر آن است؛ که بانوی اسب سوار، از مهارت بالای اسب سواری برخوردار بوده و کلاهی تاج گونه نیز بر سر دارد؛ که نشان از جایگاه اجتماعی بالای وی درآن زمان دارد. گردن کشیده، یال های برجسته و دم بلند اسب، نشان از نژاد خاص اسب دارد؛ که مخصوص آن بانوی صاحب شُکوه بوده است.

محمد ناصری فردجمعه 22 دی 1402 | 4 ماه پیشنقش یک اسب بزرگ و زیبا، که بانویی روی دوپا برآن ایستاده و مردی هم به حالت احترام افسار اسب را دردست دارد. این نقش گواه بر آن است؛ که بانوی اسب سوار، از مهارت بالای اسب سواری برخوردار بوده و کلاهی تاج گونه نیز بر سر دارد؛ که نشان از جایگاه اجتماعی بالای وی درآن زمان دارد. گردن کشیده، یال های برجسته و دم بلند اسب، نشان از نژاد خاص اسب دارد؛ که مخصوص آن بانوی صاحب شُکوه بوده است. این نقش زیبای سواره، بر روی نقش های کهن تر ایجاد شده است. نقش های قدیمی بقدری قدمت دارند؛ که رنگ آنها هم رنگ بستر سیاه شده و خیلی بسختی قابل دیدن هستند. با توجه به رنگ سیاه نقش ها، زاویه شیب بوم (تخته سنگ) و جهت بوم، قدمت نقش های سیاه شده روی تخته سنگ به حدود هزاره ی هشتم تا نهم پ.م.( حدود ده تا یازده هزارسال پیش) می رسد ( جهت قطعیت نیاز به تکنولوژی طیف سنجی عمومی شتاب دهنده است). به گواه سنگ نگاره های کهن غارها و کوه های ایران ( تیمره، کردستان،هرمزگان، فارس، خراسان، لرستان و بلوچستان)، ایرانیان نخستین مردمانی بوده اند؛ که اسب را اهلی کرده اند. سنگ نگاره های ایران، کتاب های سنگی مردمان عادی این سرزمین هستند؛ که از مطالعه و بررسی علمی آنها پی به کلیه ابعاد زیستی آنها در زمان های بسیار دور می بریم. با احترام- مخمد ناصری فرد دی ماه 1402 کلید‌واژهنقش کهنبانوی اسب سوار78 بازدید