كهن ترین استقرار بشری در تپه های موسیان (علی كش)

كهن ترین استقرار بشری در تپه های موسیان (علی كش) كاوش هایی كه در دشت موسیان انجام گرفته روشن گر این حقیقت است كه انسان دراین منطقه در حدود 8000 هزار...

كهن ترین استقرار بشری در تپه های موسیان (علی كش)
حبیب علیمرادیشنبه 16 مرداد 1389 | 14 سال پیشكهن ترین استقرار بشری در تپه های موسیان (علی كش) كاوش هایی كه در دشت موسیان انجام گرفته روشن گر این حقیقت است كه انسان دراین منطقه در حدود 8000 هزار سال پیش از میلاد از دونوع گونه گیاهی (گندم و جو) و همچنین حیواناتی نظیر میش و بز استفاده می كرده است. بر اساس شواهد به دست آمده به وسیله باستان شناسان و هم چنین آزمایش های فراوان (هول و كنت دی فلانری) در سال 1961 بر روی تپه های موسیان (تپه باستانی علی كش با وسعتی به قطر حدود 135 متر كه ضخامت لایه های باستانی آن به حدود هفت می رسد) و چغا سفید و دیگر مناطق باستانی این منطقه انجام گرفته، نشان گر این حقیقت است كه انسان در فاصله میان5500 تا 7500 قبل از میلاد در این منطقه به اهلی كردن گاو و كشت دانه های گیاهی مانند عدس و ماش وكتان توفیق یافته است. در دشت موسیان ، چندین تپه باستانی واقع شده است كه یكی از آنها تپه موسیان است كه برای نخستین بار در سال 1930 میلادی ( 1309 ه.ش.) گمانه زنی شد و دیگری، تپه علی كش است كه حفاری در آن در سال 1961 میلادی ( 1340 ه.ش. ) انجام گرفت. این تپه برای دومین بار در سال 1963 میلادی ( 1342 ه.ش. ) حفاری شد و سه دوره فرهنگی – از آغاز دوره نوسنگی تا پایان دوره استقرار كامل در روستاها – در آن تشخیص داده شد كه خود یكی از محلهای باستانی است كه می توان مراحل مختلف تحول و تغییرات فرهنگی را از گرد آوری غذا تا تولید غذا در یك محل، در آن مورد مطالعه قرار داد. ساكنان اولیه این محل را شبانانی تشكیل می دادند كه در فصل مناسب سال از ارتفاعات لرستان برای برداشت محصولات نباتی خودرو، به گوشه شمالی دشت خوزستان (موسیان) سرازیر می شدند. این تازه واردان در خانه های تك اتاقی به سر می بردند كه دیوارهای آن را سله می ساختند و پس از چرای احشام خود و برداشت غلات خود رو منطقه، هنگام آغاز فصل گرما به ارتفاعات لرستان مراجعت می كردند، به علت كاوشهای فراوانی كه در ادوار مختلف در تپه های باستانی دشت موسیان انجام می شد و پیدا كردن اسكلت احشام اهلی خصوصاً بز در روی یكی از تپه های این منطقه بنام تپه ی بزمرده این دوره از تاریخ این منطقه را دوره بزمرده می نامند. با پایان یافتن دوره بزمرده و استقرار مردم در این مناطق و روی آوردن دامداران به كشت محصولات كشاورزی خصوصاً غلات و حبوبات و استقرار آنها در خانه های كه از اتاقهای مختلف و حیاط تشكیل می شد دوره ی جدیدی شروع شد كه به دروه علی كش معروف می باشد. در این دوره ساكنان این مناطق غذای خود را بر روی اجاق تهیه می كردند و برای درست كردن وسایل مورد نیاز خود از سنگ و چوب استفاده می شده است. اینان مردمانی بودند كه اموات خود را در زیر كف منازل خود همراه با وسایل شخصی آنها دفن می كردند. دوره سوم دوره محمد جعفر است كه با روی آوردن بیشتر ساكنان به كشاورزی و دامداری و استقرا در روستاها و ایجاد بافت روستایی و درست كردن منازل خود با چینه و خشت خام، خشتها مكعب مستطیلی و كوچك است و بعضی از دیوارها با ماده سفید رنگی همچون گچ، اندود شده است. واحدهای ساختمانی دارای اطاقهای كوچك وانبارهایی در طبقه زیرین می باشند و سیلوهای مدوّر برای ذخیره آذوقه در آنها تعبیه شده است. پوشش سقف اطاقها احتمالاً با حصیر و یا تیرهای چوبی بوده كه با گذشت زمان از میان رفته و اثری از آنها باقی نمانده است. مردم این دوره به ساخت سفال و وسایل سفالی روی آوردند. اكنون بعد از هزاران سال از گذشت ادوار مختلف تاریخی و پشت سرگذاشتن سرگذشتی به قدمت تاریخ ، موسیان همچنان ایستاده و چشم انتظار دستهای مهربان كاوشگرانی است تا این تمدن عظیم بشری را از دل تاریك تاریخ بیرون بیاورند تا جهانیان با این خفته ی تاریخ بیشتر آشنا شوند. شهر موسیان در 22 كیلومتری شهرستان دهلران در استان ایلام واقع می باشد. دسته‌بندیسایر جاذبه‌های تاریخیایلامکلید‌واژهكهنتریناستقراربشریتپههایموسیانعلی17133 بازدید
سکه های ساسانینمای ایران نمای ایران سکه های ساسانیسلسله ساسانی آخرین سلسله قدرمت و جهانی ایران بود. آنها خود را نوادگان و وارثان امپراطوری هخامنشیان می دانستند
سنگ نگاره های ایران و گمانه یوفوها Ufoمحمد ناصری فردمحمد ناصری فردسنگ نگاره های ایران و گمانه یوفوها Ufoطی بررسی و مطالعات یک دهه ای که بر روی سنگ نگاره های نقاط مختلف ایران و دیگر نقاط جهان داشتیم به نقوش انسان هایی بر خورد می کردیم که دستان و پاهایی باز داشتند ... .
سنگ نگاره های ایران و سکه های ایلماییمحمد ناصری فردمحمد ناصری فردسنگ نگاره های ایران و سکه های ایلماییسنگ نگاره های ایران، مبانی تاریخ و هنر این سر زمین محسوب می شوند که رد پای آنها در کلیه عرصه های زیستی نیاکان قابل رصد است.
کوبه ها زنگهای اخبار امروزیعلی ناصریعلی ناصریکوبه ها زنگهای اخبار امروزیکوبه ها درقدیم بر روی درب نصب می شود تا کسی که پشت در قرار گرفته صاحب خانه را از حضور خود مطلع کند
نقوش انسان های فرا زمینیمحمد ناصری فردمحمد ناصری فردنقوش انسان های فرا زمینینقاشی های درون غارهاو کوه های ایران، اسناد دست اولی هستند که با کشف آنها نگاه به تاریخ و هنر بشر متحول می شود.
نقش و نگار آجری گنبد سلطانیهمظفر کشاورزمحمدیانمظفر کشاورزمحمدیاننقش و نگار آجری گنبد سلطانیه
گنبد سلطانیهمظفر کشاورزمحمدیانمظفر کشاورزمحمدیانگنبد سلطانیه
کاریز (شهر زیرزمینی )جزیره کیشجمال زعیمی یزدیجمال زعیمی یزدیکاریز (شهر زیرزمینی )جزیره کیشقنات کیش بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت دارد و آب شیرین قابل شرب ساکنان جزیره را تامین می‌کرده است.
کاریز جزیره کیشجمال زعیمی یزدیجمال زعیمی یزدیکاریز جزیره کیشقنات کیش بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت دارد و آب شیرین قابل شرب ساکنان جزیره را تامین می‌کرده است.
کوه آتشگاهمهرداد زینلیانمهرداد زینلیانکوه آتشگاهتپه ای باستانی در غرب شهر اصفهان
آسیاب آبی خوانسارجمال زعیمی یزدیجمال زعیمی یزدیآسیاب آبی خوانسارصدای سنگ تنها آسیاب آبی قدیمی استان اصفهان در خوانسار شنیده می شود.(صاحب نیوز)
مجسمه آریوبرزنآرمان باقرپور نجف آبادمجسمه آریوبرزنیاسوج ، فلکه آریوبرزن
مسجد جامع قاینمحمود طالبی محمود طالبی مسجد جامع قایناین مسجد بنایی است بسیار قدیمی و درنهایت شکوه و جلال که علاوه بر روحانیت معنوی دارای ظاهری دلچسب و فرح انگیز است.امروز با گذشت 1100سال همچنان این بنا بلندترین عمارت قائن می باشد.
تپه های تاریخی روانسرخالد محمدی تپه های تاریخی روانسردر ابتدای مسیر ورود جاده کرمانشاه به شهرستان روانسر در حدود 450 متری از جنوب جاده اصلی شهر، تپه های سه گانه متصل به هم وجود دارند که در نزد مردم منطقه به نام تپه موسی معروف می باشند.
کندوهای قدیمی - مسجد جامع قدیمی شهر کدکنمجید رفیعیمجید رفیعیکندوهای قدیمی - مسجد جامع قدیمی شهر کدکنکندوهای قدیمی ویژه نگه داری گندم و غلات
گاوچاه ورزنهحیدر احمدی ورزنهحیدر احمدی ورزنهگاوچاه ورزنهبر اساس عکسی که در مسجد جامع اصفهان از گاو چاه وجود دارد، گاو چاه حدود 600 سال قدمت دارد و در زمان هایی که در تابستان حدود دو ماه آب نبود، گاوها را به چاه می بستند و از چاه برای آبیاری و شرب، آب می کشیدند؛ این روش نه در اصفهان و نه در هیچ کجای دنیا نظیر و مانند ندارد.