ردپای باورهای آیینی ایرانیان باستان در معبد اور بین النهرین، به گواه سنگ نگاره های کهن تیمره

نقش یک بانوی ایران باستان (Proto-Elamite) که به حالت نیایش و احترام دست ها بر سینه دارد (حدود هزاره پنجم پ.م). این نمونه نقوش متعدد در میان سنگ نگاره های رنگین نگاره ( Pictograph ) و کوبشی (Petroglyph ) با قدمت هایی بسیار کهن تر در نقاط مختلف ایران دیده می شود.

محمد ناصری فردسه‌شنبه 25 آبان 1400 | 3 سال پیشنقش یک بانوی ایران باستان (Proto-Elamite) که به حالت نیایش و احترام دست ها بر سینه دارد (حدود هزاره پنجم پ.م). این نمونه نقوش متعدد در میان سنگ نگاره های رنگین نگاره ( Pictograph ) و کوبشی (Petroglyph ) با قدمت هایی بسیار کهن تر در نقاط مختلف ایران دیده می شود. در هزاره های جدیدتر، شبیه همین نقش ها را در قالب پیکره های گلی و مفرغی در نقاط مختلف ایران ( شهداد کرمان، جیرفت و مارلیک) هم می بینیم. این سیر و شباهت ها نشان از یک باور آیینی کهن در ایران باستان دارد که در هزاره های بعد پیکره های گلی متعدد، همچون نقوش سنگ نگاره های کهن در معبد اور عراق امروزی هم دیده می شود (2900 پ.م) به گمان ما با توجه به نقاشی های کهن (هزاره دهم پ.م – میرملاس کوهدشت) نیایشی غارها و کوه های ایران، که انسان ها به حالت نیایش و احترام دست ها بر سینه دارند؛ نشان از یک نگاه و مراسم آیینی ایران باستان دارد که طی هزاره ها این آیین به میان رودان (عراق امروزی) هم برده شده است. کلید‌واژهردپایباورهایآیینیایرانیانباستانمعبداوربینالنهرینگواهسنگنگارهکهنتیمره15054 بازدید